ویلا مینیمال مدرن یک سبک معماری است که در دهه 1960 میلادی در آمریکا شکل گرفت و به سرعت در سراسر جهان شناخته شد. این سبک برخلاف سبک های قدیمی تزئینی و پرجزئیات، بر تمسک به خطوط ساده، فضاهای باز و استفاده از مصالح طبیعی تاکید دارد.
ویلا مینیمال مدرن به عنوان یک راه حل بسیار مناسب برای زندگی مدرن در دستور کار قرار گرفت. این سبک با استفاده از خطوط ساده و هندسی، فضاهای باز و نورپذیر بالا، حس آرامش و آسودگی را به فضای داخل خانه منتقل می کند.
وقتی به چیدمان داخل و خارج از ویلا نگاه می کنید، خواهید دید که همچنان جزئات زائد حذف شده است. رنگ های نئوترال و استفاده از مصالحی مانند سنگ، چوب و شیشه برای ساختارها و دکوراسیون، این سبک را به صورت کلی تعریف می کند.
ویلا مینیمال مدرن همچنین تمرکز زیادی بر رابطه بین داخل و خارج خانه دارد. با استفاده از پنجره های بزرگ و درب های شیشه ای، فضای داخل خانه با فضای خارج به طور طبیعی ترکیب می شود. این سبک به عنوان یک نقطه تماس بین طبیعت و محل زندگی انسان عمل می کند.
وقتی وارد چیدمان داخل خانه شوید، خواهید دید که فضا به صورت باز و منسجم است. اتاق های بزرگ، پذیرای فضاهای باز و نورپذیر بالا هستند. استفاده از رنگ های نئوترال در دکوراسیون داخل خانه، حس آرامش و سادگی را تقویت می کند.
خانه مینیمال تاگندات
در اواخر دهه سی میلادی، “میس وندرروهه” به لحاظ کاری در اروپا در اوج دوران حرفه ای خود بود. وی به تازگی طراحی مجتمع مسکونی در کوی معروف “وایسنهوف” در اشتوتگارت را به پایان برده بود و مشغول کار بر روی پاویون مشهور آلمان جهت نمایشگاه بین المللی در بارسلونا بود. در سال ۱۹۲۷ “فریتیز تاگندات” برای طراحی ویلای شخصی خود و همسرش در جمهوری چک به میس وندرروهه مراجعه نمود. سایت مورد نظر در کنار تپه ای با شیب ملایم و چشم اندازی فوق العاده بر فراز شهر قرار داشت . میس وندرروهه در مورد پیدا کردن نیروی کار مناسب در آن منطقه که بتوانند خواسته های وی را برآورده سازند بسیار مردد بود ولی پس از سفر و بازدید از سایت نه تنها نگرانی اش مرتفع گردید بلکه از موقعیت سایت بسیار خوشش آمد. بدین ترتیب در دسامبر ۱۹۲۷ طراحی بنا آغاز و در پایان سال ۱۹۳۰ عملیات اجرای ساختمان به اتمام رسیده و خانه به مشتریان تحویل داده شد.
ردپای سبک هوس ران دفتر معماری زاها حدید بر جای جای یکی از اخرین پروژه هایشان؛ دو تا خانه ی باغی شیک و گران قیمت به نام ویلاهای نسیم Nassim Villas نقش بسته است. پروژه در زمینی کاملا رو به روی باغ های بتانیکال سنگاپور در حال اجرا هستند. این سازه های مدرن به واسطه ی مجموعه ایی از تراس ها و رمپ ها کاملا با چشم انداز تپه ایی محل ساخت عجین شده اند. طرح های هوشمندانه با بسط تپوگرافی در اسمان به بخشی از درام حاکم بر طرح تبدیل شده اند.
ویلا چیست؟ ویلا (villa) را خانههایی دور از شهرها و یا ساختمان هایی که اغلب در محیطی طبیعی با در خواست افراد مرفه جامعه و توسط معماران ساخته میشد، می نامیدند. در ابتدای امر، در ایتالیای باستان (رومیان) و سپس در دوره رنسانس شکل گرفت. در واقع رومیان ثروتمند دارای خانه هایی بودند که در حومه یا خارج شهرها شکل میگرفتند.
این ویلاها بزرگتر و دلبازتر از سایر خانه ها بود. با گذشت قرون متمادی، مفهوم ویلا تا قسمتی دچار تغییراتی شده است. و به خانه هایی که در درون و حومه شهرها و یا در باغ ها ساخته می شوند نیز گفته می شود. ویلاها ساختمان هایی هستند که عموما برونگرا بوده و نمایی از چهار طرف بنا را در پیش روی ببینده قرار می دهند. در زیر در خصوص طراحی و اجرای ویلا صحبت خواهیم کرد:
طراحی ویلا با سیستم کنترل انرژی
این بار نیز این معمار پرآوازه و خلاق، «دانیل لیبسکیند» است که توجه تمامی مهندسین، معماران و متخصصین عرصه مسکن و طراحی ویلا را به خود جلب کرده است سالها پس از آنکه لکوربوزیه اظهار این سخن که «خانه ماشینی است برای زندگی»، تحولی را در طراحی مسکن به وجود آورد.
استفاده از کیفیتهای نوری و بازی با نور متفاوت باعث جذابیت در ویلاها است. نور و روشنایی در ویلا و نوع به کارگیری آن بسیار مهم بوده و با خلاقیت وایدهپردازی معمار در ارتباط است. بازی با نور سایه یکی از چالشهای مهم در زیبا سازی فضاهای ویلا است.
از سالهای دور در معماری ایرانی توجه به ور و نورگیری بسیار پر اهمیت بوده است. همه خانوادههای ایرانی در صدد داشتن خانهای پر نور در عین فرار از نورهای گزنده بودهاند. استفاده از عناصر مختلف در نور گیری مانند شباک، فخرو مدین و یا شناشیل در جای جای ایران نشان از اهمیت این مسئله است. هر یک از این عناصر در اقلیمهای متفاوتی مورد استفاده بوده است. استفاده از نورگیرها به همراه حفظ حریم شخصی در خانههای ایرانی به شدت مورد توجه بوده است.
از طرفی میتوان زیبایی را زاییده نور دانست. بازتاب نور بر اجسام است که همه زیباییهای جهان را در ذهن ما مسحور کننده میکند. نور در ساعات مختلف کیفیتهای متفاوتی را در معرض چشم قرار میدهد. معماران خلاق از این تفاوتها در ساعات مختلف نهایت بهره را برده و فضای داخلی را با خلاقیت خود زیبا و جذاب میکنند. از طرفی با توجه به چالشهای جدید طراحان در برخورد با صرفهجویی در مصرف انرژی و جلوگیری از هدر رفت آن، توجه به نوع نورگیری و سطوح مورد استفاده برای نورگیری بسیار مورد توجه است.